توطئه وحشتناکی که توسط دانشمند هسته‌ای خنثی شد / ناگفته‌هایی از دلایل ترور شهید احمدی روشن
تاریخ انتشار: ۲۱ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۰۱۷۳۵۸
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، مصطفی احمدی روشن در ۱۷ شهریور ماه ۱۳۵۸ در بیمارستان بوعلی شهر همدان به دنیا آمد. در سال ۷۷ وارد دانشگاه صنعتی شریف شد و تحصیلات خود را در رشته مهندسی شیمی آغاز کرد. در سال ۸۱ در رشته مهندسی شیمی موفق به دریافت مدرک کارشناسی شد و در همین رشته در مقطع کارشناسی ارشد ادامه تحصیل داد و پس از آن وارد مرحله دکترای رشته نانو بیوتکنولوژی شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بیشتربخوانید: ماجرای درخواست وام پدر «احمدی روشن» از رهبر انقلاب+تصاویر
شهید مصطفی احمدی روشن یکی از پایه گذاران سایت هسته‌ای نطنز بود. تاثیر بسیار مطلوبی در بخش تامین کالا‌ها و خرید تجهیزات هسته‌ای در حوزه غنی‌سازی در زمان تحریم‌ها داشت. سرانجام ۲۱ دی ماه ۱۳۹۰، مصطفی احمدی روشن در حالیکه عازم محل کار خود بود، دو تروریست موتورسوار با چسباندن یک بمب مغناطیسی به خودروی وی که یک دستگاه خودروی پژو ۴۰۵ بود، او را به شهادت رساندند.
شهید احمدی روشن یکی از قهرمانان کشف ویروس استاکس نت است که بسیاری دلیل ترور او را حضور اثرگذارش در خنثی کردن این توطئه صهیونیستی می‌دانند. شرح یکی از همکاران شهید احمدی روشن در رابطه با کشف این ویروس در ادامه می‌آید:
مصطفی در حوزه غنی‌سازی، فعال و در عین حال عهده‌دار تامین تجهیزات بود. برای پیمان‌کار‌ها مثل حائل بود. در آن شرایط سخت و امنیتی خودش رو جلو قرار می‌داد و می‌گفت مطمئن باشید اسم شما جایی آورده نخواهد شد و با روشی که داشت با سازمان هم صحبت می‌کرد. اعتماد پیمانکار جلب می‌شد و در آن شرایط کار را پیگیری می‌کرد.
مصطفی خودش می‌دانست چقدر در معرض تهدید است و ترسی به دلش راه نمی‌داد و با تمام قوا پیشروی می‌کرد. بار‌ها شده بود حتی گوشی‌هایمان را داخل ماشین می‌گذاشتیم و بیرون ماشین باهم حرف می‌زدیم تا اطلاعاتی که راجع به آن صحبت می‌کنیم جایی درز نکند. یک بار به او گفتم مصطفی دیگر آخر خط است خصوصا در مورد ویروس استاکس نت، گفتم مصطفی دیگر بس است.
با این حال، زمانی که دشمن از طریق ویروس، سیستم‌ها را مورد حمله قرار داد که شناسایی آن نه در حوزه رشته تحصیلی‌اش؛ مهندسی شیمی، و نه حوزه وظایف کاری‌اش بود. اما باز هم این مصطفی بود که برای تشکیل گروهی از نخبگان کامپیوتر و الکترونیک دست به کار شد. همان اعجوبه‌هایی که ممکن است در حالت عادی، از ترس ممنوع‌الخروج شدن، بابت فعالیت در حوزه‌های حساس احتیاط کنند. اما با کمک مدیران و توکل، کار را تا جایی پیش بردند که علاوه بر مهار ویروس استاکس، با اصلاحاتی که در شبکه داده شد، ایران را در رده معدود کشور‌هایی قرار دهد که دارای سیستم و شبکه غیرقابل نفوذ باشد و این گونه دشمن را حیرت زده کرد. آنقدر خط شکنانه پیش رفت تا شهیدش کردند...
ویروس استاکس که وارد تجهیزات ما شده بود، باعث شد سانتریفیوژ‌ها یکی پس از دیگری از کار بیفتد. تصور کنید ما در آن مقطع در زنجیره حدود ۶۰۰۰ سانتریفیوژ چیده شده داشتیم و که استاکس نت تا ۴۵۰۰ تا از آنها را از بین برد. این اتفاق هر لحظه ممکن بود دوباره بیفتد. ۲ نصفه شب، ۴ بعد از ظهر، ۶ صبح و هر زمان امکان تکرار اتفاق وجود داشت. پای آبروی سایت و سازمان و از همه مهم‌تر نظام درمیان بود. مدیرعامل سایت نطنز، کمیته‌ای راه انداخت به نام «کمیته برق». کار کمیته این بود که این قضیه را بررسی کند و مشکلش را حل کند. مصطفی هم عضو این کمیته بود. کمیته تقریباً هر هفته جلسه داشت.
هر کدام از اعضای کمیته ایده‌هایی می‌دادند و از مدیرعامل مجوز می‌گرفتند که ایده‌هایشان را پیگیری کنند و تا اشکال کار پیدا شود، هر گروهی چند ماهی مشغول کار بود، مشکلات را از منظر خودش بررسی می‌کرد، به نتیجه نمی‌رسید و دوباره کار از صفر شروع می‌شد. این مشکل انگار قرار نبود حل بشود. مصطفی و همکارانش دست به کار شدند. کاری که آنها باید انجام می‌دادند، خیلی سخت بود. هم باید جای سانتریفیوژ‌هایی که از بین رفته بودند، ماشین اضافه می‌کردند تا چرخ غنی‌سازی حتی یک لحظه هم از حرکت نایستد. هم جلوی خرابکاری‌های ویروس را می‌گرفتند که از ماشین‌ها تلفات بیشتری نگیرد. دست و پنجه نرم کردن با ویروسی که نه آن را می‌شناختند، نه می‌دانستند چطور کار می‌کند.
مهیب‌ترین و پیچیده‌ترین سلاح سایبری دنیا که تا کنون طراحی شده، آن هم به ادعای خود غربی‌ها. بچه‌ها کار‌ها را تقسیم کردند. وظیفه یک گروه کار نرم افزاری شد و کار یک گروه هم پشتیبانی و تأمین قطعات. مصطفی احمدی روشن وظیفه‌اش شد پشتیبانی از تیم نرم‌افزاری و تأمین ماشین‌های سانتریفیوژی که از دست‌رفته بودند.
همه دستگاه‌هایی که درگیر غنی‌سازی آلوده شده بودند را پیدا کرد. پیدا کردن ابزار‌هایی در سایت که آلوده نباشند، غیرممکن به نظر می‌رسید. ویروس استاکس در همه جای سایت نفوذ کرده بود و همه چیز را به هم ریخته بود. به هیچ دستگاهی اعتماد نبود.
سیستم‌ها امنیت لازم را نداشت. گفته می‌شد آمریکا که سهل است، پاکستان هم می‌تواند به این سیستم و این شبکه نفوذ کند. سیستم عامل ما پورت‌هایش باز بود و با یک فلش هم می‌شد به آن نفوذ کرد. بدتر از آنکه از داخل ایران هم می‌توانند جزئیات سیستم شما را تجسس کنند. همین شد که ضرورت بازنگری و مقابله با اشکال و احتمال نفوذ در سیستم بازنگری شد.
زیر ساخت‌هایی که مصطفی بار‌ها سر آنها با مسئولان بالا دستی جنگیده بود که قبل از افزایش تعداد سانتریفیوژ‌ها و اعلام روز فناوری هسته‌ای و برگزاری جشن باید زیرساخت‌های اصولی و کارشناسی شده چه از لحاظ تامین برق تجهیزات چه زیر ساخت‌های نرم افزاری ایجاد شود. اما متاسفانه با توجیه اینکه مصطفی مخالف توسعه صنعت هسته‌ای است از سایت هسته‌ای نطنز اخراجش کردند. (اخراج مربوط به سال ۸۵ و شرکت اول سایت نطنز است. مصطفی پس از اخراج بدون هیچ عقب‌نشینی و پا پس کشیدنی به شرکت دوم سایت رفته و در کنار دوستانش کار صنعت هسته‌ای را با قوت بیشتر پیگیری می‌کند. ماجرای استاکس نت مربوط به سال ۸۶ است.)
آن‌هایی که در آن طرف دنیا ویروس استاکس نت را طراحی کرده بودند و آن را با عامل‌های انسانی وارد سیستم نطنز کرده بودند، کارشان را خوب بلد بودند. آنها استاکس نت را تنها برای سایت نطنز ایران طراحی کرده بودند و نه هیچ صنعت دیگر در دنیا. تمام علم و مهارت و سرمایه شان را هم آورده بودند پای طراحی این ویروس. متخصصان ایرانی با تلاش و مجاهدت شبانه روزی توانستند جای نمونه خارجی plc زیمنس کشور آلمان استفاده شده صنعت هسته‌ای، نمونه بومی آن را پیاده سازی کنند.
اما حالا چه کسی حرف آنها را باور می‌کرد؟ از کجا معلوم که ویروس مهار شده و دیگر کاری از دستش برنمی‌آید؟ مصطفی و همکارانش برای اینکه حرفشان را اثبات کنند، یک زنجیره از ماشین‌های سانتریفیوژ را در اختیار گرفتند. دوران سختی بود. برای اینکه زنجیره‌شان به مشکل نخورد، حتی بعضی شب‌ها خانه نمی‌رفتند. در همان بیابان‌های نزدیک سایت، توی اتومبیل‌هایشان منتظر می‌ماندند تا اگر مشکلی برای زنجیره شان پیش آمد، سریع خودشان را بالای دستگاه‌ها برسانند. آنها این زنجیره را کاملاً پاک از ویروس کردند، آزمایش کردند و از آن اورانیوم غنی‌سازی شده هم گرفتند. این‌ها نتیجه چند ماه تلاش شبانه روزی او و همکارانش بود. آنها شب و روز را در این مدت فراموش کرده بودند. حالا دیگر هیچ عاملی سایت را تهدید نمی‌کرد.
منبع:تسنیم
انتهای پیام/
مدیریت شهید احمدی روشن در خنثی کردن استاکس نتمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: شهدا انرژی هسته ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۰۱۷۳۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ناگفته‌هایی درباره سهم کشورمان از یک میدان گازی در شمال خلیج‌فارس
در روزهای گذشته دوباره بحث میدان آرش داغ شد. ماجرا از این قرار بود که کویت و عربستان مناقصه توسعه این میدان را برگزار و هدف‌گذاری کرده‌اند روزانه ۸۰۰میلیون فوت مکعب گاز از این میدان برداشت و فرآورش شود.
آن‌طور که در خبرها آمده این قرارداد‌ها تحت هدایت و نظارت شرکتی مشترک به نام «الخلیج» است که عربستان و کویت تاسیس کرده‌اند تا به صورت مشترک و واحد، به برداشت از میدان گازی آرش مشغول شوند. در کنار این موضوع، کنار گذاشتن ایران نیز مطرح شد که پیگیری جام‌جم نشان می‌دهد چنین موضوعی صحت ندارد. درباره ناگفته‌های میدان گازی آرش گزارشی تهیه کرده‌ایم که مشروح آن در ادامه آمده است.
کویت و عربستان معتقدند ایران در میدان گازی آرش سهمی ندارد و این دو کشور عربی باید نسبت به توسعه آن اقدام کنند. نکته قابل توجه اینجاست که ایران تنها کشوری است که در میدان گازی آرش چاه حفر کرده و آن‌طور که مسئولان وزارت نفت پیشتر اعلام کرده‌اند، آماده نصب دکل حفاری در این میدان گازی هستند.
ایران همچنین اعلام کرده از حق قانونی خود در این زمینه کوتاه نمی‌آید و ثبت شرکت برای برداشت از این میدان، حق خاصی را به کشور‌های دیگر نمی‌دهد. سال گذشته هم وزرای نفت دو کشور کویت و عربستان از اقدامات ایران در میدان گازی آرش اعلام نارضایتی کرده بودند. آنها همچنین گفتند آرش، یا به قول کشور‌های حاشیه خلیج فارس میدان «الدره» ثروت طبیعی عربستان و کویت است و هیچ‌کدام از طرف‌ها تا ترسیم مرز‌های دریایی حق برداشت ندارند. نکته دیگر اینجاست که عربستان و کویت در حال اغراق در میزان ذخایر میدان گازی آرش هستند تا بهره‌برداری از آن را توجیه‌پذیر‌کنند.
آرش، کشف ایران است
چندی پیش محمد دهقان، معاون حقوقی رئیس‌جمهور درباره اختلاف ایران و کویت در میدان گازی آرش، اظهار کرد: ما همچنان مثل گذشته حرف‌مان این است که باید این موضوع را با مسالمت حل کنیم. آرش یک میدان گازی و نفتی است که بخشی از آن متعلق به ما است. ما مرز دریایی با کویت نداریم، اما آن میدان را ما کشف کرده و چندین سال پیش در آنجا چاه زده‌ایم ولی به خاطر اینکه بین ما و کویت و همسایگان چالشی ایجاد نشود، تا الان از آن استفاده نکرده‌ایم. وی با بیان اینکه معتقد به برداشت یکپارچه از میدان آرش هستیم تا برداشت صیانتی از آن صورت گیرد، تاکید کرد: تاالان کویت نظرسازنده‌ای نداشته است و با عربستان توافقی کرده‌اند، چون بخشی از این میدان در آب‌های عربستان است ودنبال برداشت مشترک هستند. ما همچنان معتقدیم میدان آرش مشترک بوده و دنبال یکپارچه‌سازی هستیم ولی اگر قرار باشد که کویت از میدان برداشت داشته باشد، ماهم برداشت خودراآغاز می‌کنیم.
پرونده روی میز وزارت خارجه ایران
وزیر نفت با تاکید بر اینکه ایران درباره میدان گازی آرش تأمین حقوق و منافع خود را پیگیری می‌کند، گفت: چنانچه تمایلی به تفاهم و همکاری وجود نداشته باشد، ایران حقوق، منافع، بهره‌برداری و اکتشاف از منابع یادشده را در برنامه خود قرار می‌دهد و هیچ‌گونه تضییع حقوق خود را برنمی‌تابد.
جواد اوجی با بیان اینکه ایران همواره از حل و فصل دوستانه مسائل مرزی و دریایی با همسایگان پشتیبانی می‌کند، افزود: میدان گازی آرش در مرز مشترک آبی ایران و کویت واقع شده و این میدان میان سه کشور ایران، کویت و عربستان مشترک است.
ماجرا از این قرار است که مقامات این دو کشور عربی معتقدند که ایران سهمی ندارد که البته وزارت خارجه ایران نسبت به این موضوع واکنش نشان داده است.
در همین حال سخنگوی وزارت خارجه گفت: صدور بیانیه‌های تکراری و طرح ادعای یک‌جانبه از منظر حقوقی هیچ حقی برای دولت کویت ایجاد نخواهد کرد و به مقام‌های این کشور توصیه می‌کنیم از تکرار توسل به روش‌های بی‌حاصل سیاسی و رسانه‌ای در ارتباط با موضوع حقوقی و فنی میدان مشترک آرش خودداری کنند.
ناصر کنعانی در پاسخ به تکرار ادعای یک‌جانبه کویت درباره میدان آرش در بیانیه پایانی سفر امیر کویت به مصر، ضمن مردود دانستن این ادعا، تکرار این ادعا‌های یک‌جانبه و بی‌اساس از سوی طرف کویتی را مایه تأسف دانست. وی ضمن تأکید بر حق جمهوری اسلامی ایران در این میدان مشترک براساس حقوق تاریخی و سوابق مذاکرات فیمابین گفت: همانند قبل، از طرف کویتی برای دستیابی به توافقی پایدار که مبتنی بر همکاری‌های دوستانه و منافع مشترک باشد، دعوت می‌کنیم. کنعانی تأکید کرد: جمهوری اسلامی ایران همواره با اعتقاد به اصل حسن نیت، تعاملات منطقه‌ای را رصد می‌کند و از دولت‌های ثالث می‌خواهد در مسیر تحقق عینی اصل حسن نیت و ارتقای روابط و همکاری‌ها گام بردارند.
تاریخچه حفر چاه توسط ایران
سید مهدی حسینی، معاون اسبق امور بین‌الملل وزارت نفت چندی پیش گفته بود، با توجه به مشخص نشدن خط مرزی در این منطقه و اثبات وجود مخازن هیدروکربوری در آنجا، ایران در سال ۷۸ درخواست خود برای تعیین خط مرزی را به شورای عالی خلیج فارس برد و با توجه به مصوبه این شورا، ایران توانست در سال ۷۹، روی خط مرزی فرضی، حفاری انجام دهد و ثابت کرد که این میدان مشترک است. حسینی تاکید کرد: در آن زمان با آغاز فعالیت‌های ایران و حفر چاه در آن منطقه، حساسیت در کویت ایجاد شد، اما جواب خوبی داد و کویت آماده مذاکره برای تعیین خط مرزی شد. بعد از آن وزارت نفت کویت اعلام کرد که برای تعیین خط مرزی می‌آییم و آمدند.
منبع: جام جم
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردی
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت